رشد روز افزون شبکه های مخابراتی، منجر به استفاده گسترده ایی از تکنولوژی های مانند فیبرنوری برای ایجاد اتصالات پایداری در شبکه ها شده است. تکنولوژی فیبرنوری به سرعت در تمامی شبکه های ارتباطی نفوذ کرده است. در شبکه های مخابراتی پایداری معمولآ به صورت درصد ترافیک باقیمانده برخی از عدم اتصال ها در بدترین حالت تعریف می شود. همچنین پایداری را می توان به عنوان خاصیتی در شبکه ها بیان کردکه ترافیک شبکه را به حالت اولیه برگردانده و آن را ترمیم و مولفه های آسیب دیده را جایگزین می کند. اکثر مدل هایی که تاکنون در شبکه ها مطرح شده اند پایداری شبکه را به صورت غیر مستقیم توسط ایجاد محدودیت های اتصال، که تعداد مشخصی مسیر بین یک جفت گره مجزا در شبکه فراخوانی می کند را تامین می کنند. در این پایان نامه تلاش شده که مدلی جدیدی که پایداری شبکه را به صورت مستقیم برحسب محدودیت های پایدار مورد توجه قرار داده اند، بیان گردد. در مورد فوق، سطح مجاز ترافیک در طول یک شبکه قطعی تحت شرایط مجاز مشخص می شود. مدل جدید شبکه را قادر می سازد تا به سطح غنی تری از شبکه های جایگزین نسبت به مدل های ارتباطی کنونی دست یابد. در اینجا به ارائه فرآیندی جهت محاسبه پایداری پرداخته و نیز مدل ریاضی از نوع برنامه ریزی صحیح آمیخته برای حل آن ارائه می شود و نهایتآ این مدل با استفاده از روش ریاضی تجزیه بندرز و روش های ابتکاری روی داده های دنیای واقعی حل می شود.