هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی میزان توجه به مهارت های زندگی در برنامه درسی علوم اجتماعی دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان شهر شیراز درسال تحصیلی 93-1392 بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان پایه های چهارم، پنجم و ششم مقطع ابتدایی شهر شیراز به تعداد 2050 و همچنین کتاب علوم اجتماعی پایه چهارم، پنجم و ششم ابتدایی بوده است که با استفاده از جدول مورگان تعداد 325 نفر از معلمان به صورت تصادفی نسبتی انتخاب و جهت تحلیل محتوا کتاب-های علوم اجتماعی پایه های چهارم، پنجم و ششم استفاده شده که با روش هدفمند انتخاب شده اند.

این پژوهش به منظور بررسی رابطه سبک های تربیتی والدین با سازگاری تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان داراب انجام شده است. جامعه آماری آن تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دبیرستانهای شهرستان داراب بوده است که در سال تحصیلی 94-93 اشتغال به تحصیل داشته اند و از بین آنها 300 دانش آموز( 130 پسر و170 دختر) به عنوان نمونه به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه سبک‏های تربیتی والدین زینالی و همکاران(1390) ، پرسشنامه سازگاری تحصیلی سینها وسینگ(1993) و پرسشنامه سلامت روان گلد برگ و هیلر (1979) مورد سنجش قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک تربیتی مقتدرانه پدر و مادر با سازگاری تحصیلی رابطه معکوس معنادار و بین سبک تربیتی مستبدانه پدر و سبک تربیتی بی اعتنایی پدر و مادر با سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. از طرف دیگر بین سبک مقتدرانه پدر با سلامت روان دانش آموزان رابطه معکوس معنادار و بین سبک تربیتی بی‏اعتنایی پدر و مادر با سلامت روان دانش آموزان رابطه مستقیم معناداری وجود دارد. همچنین سبک تربیتی بی‏اعتنایی و مقتدرانه پدر روی هم می توانند شش درصد و سبک تربیتی بی‏اعتنایی مادر دو درصد از سازگاری تحصیلی دانش آموزان و از سوی دیگر سبک تربیتی بی‏اعتنایی پدر و مادر به ترتیب سه و دو درصد، از سلامت روان دانش آموزان را پیش بینی نماید.