ارتباط گرایی به عنوان پـارادایم جدیـد یـادگیری در عـصر دیجیتـال مطـرح اسـت .ایـن نظریـه، ظریه های یادگیری رفتارگرایی، شناخت گرایی و سازنده گرایی را به چالش کشانده و در رویارویی با آنها، با توجـه بـه اسـتلزامات عـصر دیجیتـال کارآمدتر جلوه نموده است. گرچه در هر پژوهش خاصی میتوان مجموعه ای از روش ها را به کار برد، روش مورد استفاده در این پژوهش نیمه تجربی با استفاده از پرسش نامه بوده و جزء پژوهش های کاربردی محسوب می گردد. هدف از انجام این پژوهش تأثیر آموزش مبتنی بر دیدگاه ارتباط گرایی بر مهارت حل مسأله دانش آموزان و پیشرفت درسی زبان انگلیسی بوده و حجم نمونه در این پژوهش برابر با 30 نفر از دانش آموزان سال سوم مقطع متوسطه است که از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند و هر 15 نفر بر اساس اصل انتساب تصادفی در یکی از گروه های آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار اندازه گیری متغیرها در بخش پیشرفت درسی به صورت محقق ساخته و به صورت یک آزمون واحد با هدف ارزیابی عملکرد فراگیران و بر اساس یک آزمون 20 نمره ای طراحی گردیده در بخش مهارت حل مسأله نیز از پرسش نامه ی حل مسأله ی هپنر (1988) استفاده گردید. پایایی این پرسش نامه نیز به روش آزمون آلفای کرونباخ برابر 78/0 محاسبه و تأیید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس ماهیت داده ها و شیوه ی بیان فرضیه ها در قالب آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. با توجه به نتایج آزمون تحلیل کوواریانس که در این پژوهش برای بررسی و آزمون فرضیه ها مورد استفاده قرار گرفت، آموزش مبتنی بر دیدگاه ارتباط گرایی بر مهارت حل مسأله دانش آموزان و خرده مقیاس های آن (اعتماد به حل مسایل، سبک گرایش-اجتناب و کنترل شخصی دانش آموزان) و همچنین پیشرفت درسی زبان انگلیسی دانش آموزان موثر بوده و باعث بهبود وضعیت آنان گردیده است.