چکیده تحقیق حاضر به مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات تداومی و تناوبی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی(قدرت، سرعت، استقامت، چابکی، توان بی هوازی) دانش آموزان پسر غیرورزشکار می پردازد. روش تحقیق نیمه تجربی است. نمونه آماری تحقیق شامل 45 نفر از دانش آموزان پسر غیرورزشکار مقطع متوسطه دوم بوده که به صورت داوطلبانه در این طرح پژوهشی شرکت کرده و به شکل تصادفی به سه گروه 15 نفری کنترل، تجربی1(تمرینات تداومی) و تجربی 2 (تمرینات تناوبی) تقسیم شدند. تمرینات تناوبی و تداومی به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه 1 ساعته برگزار شد. جهت ارزیابی توان بی هوازی از آزمون وینگیت30 ثانیه ای، ارزیابی چابکی با استفاده از آزمون دوی 9×4 ، ارزیابی سرعت با استفاده از آزمون 60 متر سرعت، استقامت قلبی تنفسی با استفاده از آزمون دوی 1600 متر و ارزیابی قدرت عضلات چهار سر ران با استفاده از دینامومتر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های t وابسته، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که یک دوره تمرینات تداومی و تناوبی بر چابکی، استقامت عضلانی، سرعت، توان بی هوازی و قدرت عضلات چهارسرران دانش آموزان پسر غیرورزشکار تأثیر معنی داری دارد(05/0?p). ولی بین تأثیر دو نوع تمرین بر عوامل فوق، تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0?p). کلمات کلیدی : تمرین تداومی، تمرین تناوبی، عوامل آمادگی جسمانی.