تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه (راس 308)، بر اساس طرح آزمایشی کاملاً تصادفی به چهار گروه آزمایشی مساوی تقسیم شدند، به طوری که هر گروه شامل 5 تکرار و هر تکرار مشتمل بر 15 قطعه جوجه بود که به مدت 42 روز بر روی بستر پرورش داده شدند. هر 4 گروه با جیره پایه (توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات) بر پایه ذرت و سویا تغذیه شدند. گروه های آزمایشی شامل: 1) گروه شاهد دریافت کننده جیره پایه که فاقد هرگونه محرک رشد و آنتی بیوتیک بود، 2) گروه دریافت کننده جیره پایه مکمل شده با 25/0% سنگروویت، 3) گروه دریافت کننده جیره پایه مکمل شده با 5/0% سنگروویت و 4) گروه دریافت کننده جیره پایه مکمل شده با 75/0% سنگروویت بودند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف سنگروویت منجر به کاهش معنی دار میزان مالون دی آلدهاید گوشت ران و سینه در روز اول پس از کشتار شد.اما تیمار حاوی 25/0 درصد سنگروویت باعث کاهش معنی داری در میزان رطوبت گوشت سینه نسبت به تیمارهای دیگر شد.نتایج حاصل از تاثیر تیمارها نشان داد که استفاده از سنگروویت در سطح 25/0 درصد سبب افزایش معنی دار ارتفاع پرز در دئودنوم روده باریک شد . از نظر تأثیر سنگروویت بر عمق کریپت دئودنوم جوجه گوشتی، تیمارهای حاوی سنگروویت کاهش معنی داری با یکدیگر داشتند.نسبت طول ویلی به عمق کریپت در تیمارهای حاوی سنگروویت نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی-دار داشت (05/0>p). نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی سنگروویت باعث ایجاد تغییراتی بر طول قسمت های مختلف روده می شود بدین صورت که باعث افزایش معنی دار طول دئودنوم و کاهش معنی دار ژژنوم نسبت به تیمار شاهد شد(05/0>p)، اما تأثیر معنی داری بر طول ایلئوم نداشته است. بنابراین استفاده از سنگروویت به عنوان یک افزودنی غذایی می تواند منجر به بهبود کیفیت گوشت و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی گردد.