اصل برائت ازجمله اصول عملیه‎ای است که در ابواب مختلف فقهی اعم از عبادات و معاملات کاربرد فراوان یافته است. با اجرای این اصل در هر مسئله‏ای که دلیل شرعی بر حکم آن در دست نیست، حکم به برائت ذمه ی مکلف می‎شود. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی و با ابزار اطلاعات کتابخانه ای به بررسی موارد کاربردی اصل برائت در فقه معاملات پرداخته و نقش آن را در ابواب مختلف از قبیل متاجر، دین، رهن، حجر، ضمان، حواله، ودیعه، وکالت، عاریه، مزارعه و اجاره مورد بررسی قرار داده است، به کمک این پژوهش زمینه آشنایی با موارد کاربرد این اصل در مسائل فقهی فراهم شده و دیدگاه‎های متمایز فقیهان امامی در نحوه استناد به این اصل تبیین گشته است.