اختلال وسواس ـ اجبار یک اختلال بسیار ناتوان کننده است. با این حال، درمان هایی وجود دارند که به بسیاری از بیمارن مبتلا به این اختلال کمک می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر نظریه کنترل شناختی کلارک بر کاهش فراوانی و شدت نشانه ها، باورهای وسواسی، آمیختگی فکر ـ عمل و خود ارزش گذاری بیماران مبتلا به اختلال وسواس ـ اجبار طراحی و اجرا گردید. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل همراه با دوره پیگیری است. به این منظور تعداد 24 نفر که تشخیص اختلال وسواس ـ اجبار را دریافت کرده بودند با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (فهرست انتظار) قرار گرفتند. در پژوهش حاضر از برنامه مصاحبه اختلال های اضطرابی برای dsm-iv نسخه طول عمر برای تشخیص اختلال وسواس ـ اجبار استفاده شد و هر دو گروه مقیاس وسواس ـ اجبار ییل براون (ybocs)، پرسشنامه باورهای وسواسی (obq-44)، مقیاس آمیختگی فکر ـ عمل (tafs)، پرسشنامه تجدید نظر شده خود و نگرانی های وسواسی (ocsq-r) را در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه تکمیل کردند. شرکت کنندگان در 10 جلسه درمان گروهی هر جلسه به مدت 120 دقیقه شرکت کردند. برای بررسی داده ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیری کاهش معنی داری را در فراوانی و شدت نشانه ها، باورهای وسواسی، آمیختگی فکر ـ عمل و خود ارزش گذاریِ گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری نشان داد. می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر نظریه کنترل شناختی کلارک می تواند بر فراوانی و شدت نشانه-ها، باورهای وسواسی، آمیختگی فکر ـ عمل و خود ارزش گذاری تأثیرگذار باشد.