چکیده فارسی زمینه مسئله و هدف پژوهش: با توجه به اینکه ابتلا به تالاسمی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی کودک تاثیر می گذارد و موجب اختلال در عملکرد اجتماعی و سلامت روان کودک می شود؛ مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان، کیفیت زندگی و بهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به تالاسمی 12-7سال صورت گرفت. روش: روش مطالعه شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به تالاسمی استان آذربایجان شرقی بودند که با نمونه گیری تصادفی و جایدهی در دو گروه کنترل و آزمایش، گروه آزمایش مداخله درمان مبتنی بر کیفیت زندگی را دریافت کرد. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه افسردگی،اضطراب،استرسdass- 21، مقیاس رتبه بندی مهارت اجتماعی و پرسشنامه کیفیت زندگی در مدرسه را تکمیل کردند. یافته ها:نتایج آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری پس از درمان نشان داد که: 1- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از نشانه های بالینی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). 2- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). 3- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از مهارت های اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر، سایر شیوه های درمانی را به جهت ارتقای کیفیت زندگی، مهارت های اجتماعی و سلامت روان کودکان مبتلا به تالاسمی توصیه می کند. کلید واژه ها: تالاسمی، درمان مبتنی بر کیفیت زندگی، کیفیت زندگی، سلامت روان، مهارت های اجتماعی.