پل های معلق به دلیل وزن و میرایی کم، برای مقابله با بارهای دینامیکی باید به درستی مورد بررسی قرار گیرند. وزن عرشه از طریق آویزها به کابل های اصلی انتقال داده می شود. در پل های معلق آویزها می توانند به دو صورت عمودی یا مایل قرار گیرند. آویزهای قائم میرایی به سازه نداده و در مقابل بارهای طولی پل مانند مهاربند عمل نمی کنند. آویزهای مایل باعث میرایی سازه شده و به پایداری کلی سازه کمک کنند. اعمال بارهای طولیِ پل به آویزهای مایل باعث می شود که یکی از آویزها کشش بیش از اندازه ای را تحمل کند و در دیگر آویز کشش کم شده و یا شل شود. تغییرات زیاد نیروی کششی و شل شدگی در آویزهای مایل باعث پدیده ی زود خستگی در این اعضا می شود. در این پژوهش برای بهبود رفتار آویزها، دو نوع آرایش برای سیستم های آویز ارائه شده است؛ سیستم آویز y شکل و سیستم آویز پیوسته همراه با قرقره. ابتدا عملکرد کلی سیستم های آویز به تنهایی بررسی شده و برای مقابله با شل شدگی در آویزها، متغیرهای مناسب انتخاب شده است. سپس سیستم های آویز موجود و پیشنهاد شده، در پل معلق مدل سازی شده است. الگوهای بار مختلف بر پل ها اعمال شده و رفتار آویزها و دیگر اعضای پل بررسی شده است. نتایج تحلیل و مقایسه ی سیستم ها، نشان می دهد که سیستم های پیشنهاد شده باعث کاهش و حتی حذف شل شدگی شده و توزیع نیرو در این سیستم ها نیز بهتر صورت می گیرد.