رودوزی های ایران، جلوه ای بی مانند از هنر، صنعت، فرهنگ و تمدن کهن این سرزمین است که در زندگی مردم آن در طول سالها و سده ها، جاری، زنده و پویا بوده و در تمامی زوایای زندگی آن ها رخنه کرده است که یکی از این هنرها،قلاب دوزی رشت است. قلاب دوزی یکی از دوخت های غنی و زیبای ایرانی است که سابقه ای بس طولانی داشته و سابقه آن را 330 تا 550 سال قبل از میلاد دانسته اند. حفاریهای اولیه در منتهی الیه شرق ایران پرده از ابهامی که دررواج کامل این هنر در ایران داشته ، بر می دارد. تحقیق حاضر به بررسی ساختاری، تاریخی وفرهنگی ، یک نمونه پارچه رشتی دوزی پرداخته است که ویژگی های فنی، هنری ، مطالعات آزمایشگاهی و آسیب شناسی اثر موردتوجه بوده که در نهایت ، عملیات حفاظت و مرمت آن براساس، مطالعات کتابخانه ای ، میدانی ومشاهدات آزمایشگاهی صورت گرفته است که در همین راستا،پاک سازی و مرمت هر بخش از رودوزی با مواد مناسب با ساختار پارچه، رعایت اصول زیبایی شناسی، استحکام بخشی، حفاظت پایدار و رعایت اصل برگشت پذیری انجام شده است. درنتیجه نظر به ارزش این هنر به ویژه آن دسته که در موزه ها نگهداری می شوند ،جهت حفظ و بقای آن درکشورکه رو به فراموشی می باشد باید به ترویج ، معرفی و شیوه های دوخت آن اشاره نمود. سوزن دوزی هایی که از گذشته باقی مانده اند اثری ماندگار از استادان بزرگ می باشند.این آثار از نقوشی خاص برخوردارند که اهمیت نگهداری آن ها و انتقال به نسل های آینده بسیار ضروری است. واژگان کلیدی: اصول حفاظت قلاب دوزی رشت، قلاب دوزی رشت،رشتی دوزی، فن شناسی رشتی دوزی ،آسیب شناسی قلاب دوزی رشت