پرداختن به مدرنیته نامتجانس و دردهایی که زندگی مردم را درکشورشان تهدید می کند و اما مهاجرت راوی تیره بختان پایان ناپذیر جامعه است. مهاجرت شرایط دلخواه افراد نیست ، یک سفر لذت بخش نیست ، یک تعطیلات مفرح نیست بلکه بسیارسخت و دشوار است و ناهمواری هایی را درپی دارد. «سلول انفرادی» درباره تنهایی و احساسات یک فرد مهاجراست که ذهنیات خود را بیان نموده است. بنابربینش او ، فرد مهاجر، نمونه ای از زندگی یک انسان رانده شده است بدون اینکه او رابشناسد، زندگی اوبا فقرآغاز می شود. شرایط دلخواه نیست. افسردگی و ناامیدی شخصیت داستان را به سوی توهمات و خیالبافی واقعیت در رویا می کشاندکه تمام این ها توضیحی برشرایط ناهموارآنان دارد. مهاجرتی که برای یک پناهنده اتاقی به مانند صندوقچه ای می سازدکه خود را درآن محبوس و گرفتاردیده و ناچار به قبول و ادامه این زندگی تهوع آور می گرداند و نوستالژی های خود را به دنبال دارد.