چکیده هرگاه شخصی مالی را در تصرف داشته باشد ، تصرف و استیلای او بر مال دلیل مالکیت او شناخته می شود و تا زمانی که ادعای خلاف آن در دادگاه ثابت نشود ، مالکیت او به قوت خود باقی است اگر شخص با مجوز قانونی بر مال دیگری مستولی شده باشد امین، و در غیر اینصورت ضامن خواهد بود. ضمانی بودن استیلاء به عنوان یک اصل کلی هم در فقه هم در حقوق ایران مطرح است و کاربرد این استیلاء قاعده " علی الید ما اخذت حتی تودیه " می باشد که فقها در موارد بسیاری از جمله : غصب، مقبوض به عقد فاسد ، اخذ بالسوم حتی در مواردی در ضمان باربر و غیره به آن استناد نموده اند. این اصل (اصل ضمانی بودن استیلاء) مانند بقیه اصول دیگر دارای3 استثناء کلی می باشد : 1. قاعده استیمان 2. قاعده احسان 3. قاعده اقدام کلید واژگان : تصرف- استیلاء - حق غیر - مسئولیت - ضمان - غصب