یکی از مهمترین ویژگی بازارهای سرمایه نوپا، مخصوصاً در کشورهای در حال توسعه، وجود سرمایه گذاران عمده و تملک بخش عمده ای از حقوق مالکانه شرکتها، توسط آنان است آیا ساختار مالکیت می توان تغییراتی در نحوه تخصیص سرمایه بین سهامداران مختلف، مخصوصاً سهامداران نهادی و مدیریتی در جهت ارایه اطلاعات مالی با کیفیت بالا که موجب کارآتر شدن بازار و تصمیم گیریهای بهتر استفاده کنندگان صورتهای مالی و در نتیجه تخصیص بهتر سرمایه به صنایع با ارزش افزوده اقتصادی بالاتر می شود، موثر باشد .حداکثر ساختن ثروت سهامداران، ایفای وظایف اخلاقی و مسئولیتهای اجتماعی می تواند از اهداف بسیار مهم شرکتها به شمار آید. سهامداران به عنوان مالکان واحد تجاری در پی افزایش ثروت خود هستند و با توجه به این که افزایش ثروت در نتیجه عملکرد واحد تجاری است، ارزشیابی واحد تجاری و به کارگیری شاخصهای مناسب برای مالکان دارای اهمیت زیاد است ، شناسایی و تبیین عوامل تعیین کننده سیاست تقسیم سود، یکی از اصلیترین دغدغههای ذینفعان بنگاههای اقتصادی است. آگاهی از این عوامل ضمن آنکه تصویر روشنی از توان توزیع نقدینگی شرکت ها ارایه میدهد، امکان برآورد رفتار آتی آنها را نیز فراهم میسازد