در عالم خلقت، معرفت و عبادت در رأس مصادیق خیر هستند چراکه خداوند فلسفه خلقت جن و انس را عبادت دانسته است. و تردیدی نیست که عبادت خداوند نیز بدون دستیابی به معرفت صحیحی از او حاصل نخواهد شد. و این معرفت و عبادت نیز جز از طریق ائمه] به دست نخواهد آمد، زیرا که ایشان خود را محلّ معرفت خدا و طریق عبادت او معرفی کرده اند، آنجا که در تعالیم خود مکرر فرموده اند: اگر ما نبودیم خداوند شناخته نمی شد، اگر ما نبودیم خداوند عبادت نمی شد. بنابراین هر معرفتی که از درِ خانه اهل بیت] بیرون نیامده باشد معرفت واقعی نیست و هر عبادت و عملی که از طریق آنان بیان نشده باشد نه تنها اثر و ارزشی الهی ندارد بلکه باعث ضلالت انسان نیز می شود. پس تمام کسانی که در عالَم معرفت به جایی رسیده اند و در وادی اطاعت و عبادت قدمی برداشته اند، از برکات معرفت، محبت، ولایت و اطاعت خاندان رسالت بوده است. زیرا معرفت و اطاعت خداوند منوط به معرفت و اطاعت ایشان است. لذا ما در این پایان نامه که پیرامون معرفت و عبادت خدا با محوریت باب معرفه الامام و الرد الیه کتاب شریف کافی است، به بررسی معنای حقیقی معرفت و عبادت خدا از دید اهل بیت عصمت و طهارت] پرداخته ایم.