هدف این کار پژوهشی سنتز لیگاند نامتقارن جدید بیس تیوسمی کاربازون (h2l) با اتم های دهنده ی نیتروژن و گوگرد و کمپلکس های آن با فلزات واسطه است. لیگاند (h2l) طی سه مرحله سنتز شد: در مرحله ی اول دی آلدهید 2- [3- (2- فرمیل فنوکسی) پروپوکسی] بنزآلدهید از واکنش سالیسیل آلدهید و 1و3- دی برومو پروپان با نسبت مولی 2 به 1 تهیه شد. در مرحله ی دوم مونوآلدهید از واکنش تراکمی بین دی آلدهید و 4- فنیل تیوسمی کاربازید با نسبت مولی 1 به 0.8 سنتز شد و در آخرین مرحله لیگاند نامتقارن بیس تیوسمی کاربازون از واکنش بین مونوآلدهید و تیوسمی کاربازید با نسبت مولی 1 به 1 به دست آمد. مونوآلدهید و لیگاند (h2l) به وسیله ی طیف سنجی ft-ir، 1hnmr و 13cnmr شناسایی شدند. کمپلکس های کبالت، نیکل و مس با لیگاند (h2l) سنتز و به وسیله ی تکنیک های ft-ir، uv-vis، کریستالوگرافی اشعه ی x، آنالیز عنصری و تعیین نقطه ذوب شناسایی شدند. طیف های ft-ir و uv-vis کمپلکس ها و مقایسه ی آنها با طیف های لیگاند نشان می دهد که لیگاند در حین کئوردینه شدن پروتون زدایی شده و به فرم دی آنیونی به صورت چهار کئوردینه از طریق اتم های نیتروژن ایمینی و اتم های گوگرد تیولات به مرکز فلزی متصل می شود. الگوی طیف های الکترونی در ناحیه ی مرئی، هندسه ی چهار وجهی برای کمپلکس کبالت و مسطح مربعی را برای کمپلکس های نیکل(ii) و مس(ii) پیش بینی می نماید. مطالعات کریستالوگرافی اشعه ی x تک بلور برای کمپلکس نیکل این پیش بینی را تأیید می نماید و لیگاند به صورت چهار دندانه و در فرم تیولات با هندسه ی مسطح مربعی انحراف یافته به مرکز فلزی کئوردینه شده است. مطالعه ی ولتامتری چرخه ای کمپلکس ها نشان می دهد که لیگاند بیس تیوسمی کاربازون در کمپلکس های نیکل و مس، توانایی پایدار سازی حالت اکسایش پایین این فلزات (1+) را دارد؛ لذا یک رفتار شبه برگشت پذیر را نشان می دهند. همچنین کمپلکس کبالت از لحاظ الکتروشیمیایی در ناحیه ی مطالعه شده غیرفعال می باشد.