این تحقیق در صدد است تفاوت و تشابه میان آراء دو گروه فکری و اسلامی و به طور خاص ماوردی و خواجه نصیر را بررسی کند. اکثر مسلمانان معتقدند که در زمان حضور پیامبر خداوند حق حاکمیت را به پیامبر(ص) واگذار کرده است ولیکن اختلاف عمده بر سر منبع یا منابع مشروعیت حکومت پس از پیامبر(ص) می باشد. بطوری که این موضوع باعث انشعاب در اسلام و پیدایش دو گروه شیعه و سنی در تاریخ اسلام شد. شیعه اعتقاد به مشروعیت الهی حکومت و نصب امام طی نص از جانب خداوند دارد و لیکن اهل سنت معتقد است که امامت و حکومت از راههای گوناگونی از جمله زور و غلبه، بیعت و انتخاب مردم. ولایتعهدی و استخلاف امام سابق منعقد می شود . در واقع شالوده اصلی اختلاف ماوردی و خواجه نصیر الدین طوسی در بیان مسئله دولت و حکومت در رابطه با نظریه وکالت امام توسط مردم است. در نظر خواجه منشا مشروعیت از جانب شارع مقدس (در عصر امام معصوم ) ودر نظر ماوردی از سوی مردم (شورای حل و عقد ) است . به عقیده خواجه مشروعیت از شرع مقدس گرفته شده و وابسته به نظر شارع است اما ماوردی آن را از آن نخبگان می داند. سوال اصلی این تحقیق دستیابی به اشتراکات و افتراقات میان آراء خواجه نصیرالدین طوسی به عنوان یک دانشمند شیعه و ماوردی به عنوان یک اندیشمند سنی بوده است . فرضیه تحقیق این است که تفاوت آراء این دو متفکر در زمینه دولت و مبنای مشروعیت و قدرت بوده است . تحقیق در پنج فصل سازماندهی شده است . در فصل اول به کلیات پرداخته شده و فصل دوم چهارچوب تئوریک تحقیق بررسی شده است . و فصل سوم به دیدگاه خواجه نصرالدین طوسی اختصاص یافته است و در فصل چهارم آراء سیاسی هر دو متفکر اسلامی خواجه نصیر و ماوردی بررسی شده و سرانجام در فصل پنجم به بررسی یافته های تحقیق پرداخته شده است .