چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): شهر امروزه به عنوان یکی از عظیم ترین دستاوردهای فرهنگ و تمدن و یکی از فراگیر ترین پدیده های اجتماعی درقرن حاضر است.برحسب این گستردگی، هر کس به فراخور ظن و فن خود بدان می نگرد. نگریستن از وجه عدالت اجتماعی به شهر، شاید یکی از نگرش های بسیار نادر و بنیادین محسوب می شود. زیرا شهر امروز به خصوص شهرهای بزرگ مکان تبعیضات اجتماعی و نابرابری های اقتصادی است. رویاروی قرار دادن مقوله مسئله برانگیز، بحرانی و آرمانی عدالت اجتماعی با پدیده شهر که از یک وجه " مکان طبیعی انسان متمدن " است، نیاز به برخوردی همه جانبه با پدیده شهر را ایجاب می کند. اما از آنجا که شاخص های عدالت در شهر زیاد و توان این پژوهش محدود می باشد، تأکید اصلی این پژوهش بر نقش زمین و توزیع کاربری زمین در شهر محدود می شود.این پژوهش با هدف سنجش عدالت فضایی در شهر با تأکید بر توزیع کاربری زمین، دو محله از کلانشهر تهران، یکی در شمال شهر(محله شهرک غرب واقع در منطقه 2) و دیگری در جنوب شهر(محله اتابک واقع در منطقه 15) را مورد ارزیابی و سنجش قرار داد. بدین منظور از دو دسته اطلاعات عینی(برداشت میدانی و اطلاعات طبقه بندی شده) و ذهنی(استفاده از پرسشنامه) استفاده شده و شرایط دو محله در شاخص های انتخابی براساس مبانی نظری مورد بررسی قرار گرفت.در انتها جهت مقایسه شاخصه های عدالت در دو محله و تعیین ضریب اهمیت هریک از شاخص ها در محلات از روش ahp با استفاده از نظر کارشناسان و در نرم افزار expert choice استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهد که شاخص های عدالت انتخابی که تأکید بر زمین و توزیع کاربری زمین دارد بشدت در دو محله متفاوت است و شاخص های عدالت در محله اتابک نسبت به محله شهرک غرب در سطح بسیار پائینی قرار دارد. در انتها نتایج حاصل از تحلیل ahp نشان می دهد که مهمترین شاخص ها در محله اتابک عبارت از: امنیت و آسایش، کاربری زمین و پروژه های محرک توسعه، قیمت زمین و تبعیض طبقاتی و دسترسی به تسهیلات و امکانات رفاهی می باشد. کلید واژه ها: عدالت فضایی، کاربری زمین، توزیع عادلانه، اتابک، شهرک غرب