این پایان نامه به بررسی مکان یابی کاربری بهداشتی درمانی در محلات حاشیه نشین مشهد (نمونه موردی: محلات حاشیه نشین نودره و نوده) پرداخته است. خدمات بهداشتی-درمانی از جمله خدمات شهری محسوب می شود که با سلامت شهر در تمام نقاط ارتباط مستقیم داشته و لزوم توجه به سلامت جان و روان شهروندان در این نقاط شهر را نشان می دهد. در این میان محدوده های نوده و نودره در نقاط مختلف شهر، از جهت دسترسی به خدمات بهداشتی- درمانی و کیفیت این خدمات در محله دارای شرایط نامناسبی می باشند. انتخاب اولویت های اول برنامه ریزی کاربری اراضی و خدمات رسانی به این محلات و مکان گزینی مناسب کاربری ها در پهنه های شهری از جمله مهم ترین دغدغه های مدیریت شهری است که در این پژوهش سعی بر ارائه معیارهای مناسب جهت مکان گزینی خدمات بهداشتی- درمانی در محلات حاشیه نشین نوده و نودره می باشد. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای- اسنادی و روش های میدانی منجمله مشاهده و تصویربرداری بوده است. در این پژوهش از روشahp برای تحلیل مکانی و از نرم افزار gis برای تحلیل های گرافیکی استفاده شده است. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که، با توجه به اینکه در انتخاب مکان بهینه برای احداث مراکز خدمات بهداشتی و درمانی پارامترهای زیادی دخیل اند، لذا تئوری های مکان یابی سنتی قادر به ترکیب تمامی این پارامترها در فرایند مکان یابی نیستند. از طرفی، سیستم های اطلاعات جغرافیایی، با دارا بودن قابلیت های تحلیلی فراوان در زمینه تحلیل های فضایی مکانی، امکان تجزیه و تحلیل انواع اطلاعات را فراهم می سازند. در این پژوهش با بهره گیری از سیستم های اطلاعات جغرافیایی و مدل های تحلیلی در برنامه ریزی شهری و شناسایی امکانات و محدودیت های محلات نوده و نودره بهترین و مناسب ترین نقاط جهت استقرار مراکز درمانی شناسایی شده است.