نام پژوهشگر: نادیا داری پور
نادیا داری پور مرتضی نعمتی
چکیده:احداث واحدهای مسکونی در اطراف و محدوده شهرها برای خانواده های فاقد مسکن و اقشار کم درآمد، بدون تامین خدمات و امکانات ضروری زندگی، می تواند معضلات عدیده ی اجتماعی و فرهنگی را به دنبال داشته باشد. مسئله اصلی این این پژوهش «بررسی پیامدهای اجتماعی جدایی گزینی مکانی- فضایی طرح مسکن مهر در شهر امیدیه» است. پژوهش حاضر از نظر نوع نظری- کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات این پایان نامه از روش کتابخانه ای، اسنادی، پیمایشی و مصاحبه با کارشناسان گردآوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل این اطلاعات از نرم افزارهای spss(آزمون tتک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، مجذور کای اسکوئر) وarcgis و مدل fahpجهت ارزیابی موقعیت مکانی مسکن مهر استفاده شده است. روش اندازه گیری لیکرت برای سنجش داده ها به کار گرفته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که ساکنان طرح مسکن مهر در فقر نسبی به سر می برند و بیش از نیمی از متقاضیان دارای ریشه ی شهری می باشند. ساکنان طرح مسکن مهر سکونت در این مکان را نوعی برچسب اجتماعی تلقی می کنند. از سویی اکثر ساکنان، از سکونت در طرح مسکن مهر شهر امیدیه رضایت ندارند. همچنین میان ریشه ی مکانی و میزان رضایت ساکنان رابطه معنادار و مستقیمی مشاهده می شود. در سنجش سطح ناامنی و ناهنجاری های اجتماعی، مشخص گردید که این میزان کمتر از حد متوسط است. طرح مسکن مهر از نظر موقعیت مکانی در وضعیت بسیار مناسبی قرار دارد. به گونه ای که حداقل 21درصد از مساحت زمین (40860 کیلومتر مربع) دارای تناسب بسیار کم و 50 درصد آن (98260 کیلومتر مربع) دارای تناسب بسیار زیاد است. استاندارد سازی سرانه ی کاربری ها، اولویت دادن به رفع محرومیت ها و فرهنگ فقر و دسترسی آسان به مراکز اشتغال از جمله پیشنهادات ارائه شده جهت کاهش آثار اجتماعی در سطح طرح مسکن مهر شهر امیدیه می باشد.