گذارهای فاز پدیده های قابل توجهی در سامانه های تعادلی و غیر تعادلی هستند. همان طور که ترمودینامیک متعارف می تواند برای مطالعه ی گذارهای فاز استاتیکی و افت و خیزهای مربوط به پیکربندی های یک سامانه مورد استفاده قرار گیرد، «ترمودینامیک مسیرها» که گاهی اوقات به عنوان ترمودینامیک روئله شناخته می شود، می تواند برای مطالعه ی رفتار فاز دینامیکی برای سامانه های دینامیکی به کار رود. در ترمودینامیک مجموعه ی گیبس احتمال مشاهده ی یک پیکربندی خاص، با تابع پارش تعیین می شود. برای دینامیک هم می توان عبارتی معادل بر پایه ی رهیافت روئله ساخت که اطلاعاتی درباره ی احتمال مشاهده ی یک مسیر طی شده بدهد.