پژوهش حاضر به منظور بررسی صمیمیت جنسی، محبت جسمی، ذهن آگاهی و تعارض زناشویی به عنوان تعدیل کننده های رابطه ی بین سبک های دلبستگی و کیفیت زناشویی دانشجویان زن دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. جامعه ی آماری همه ی زنان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز بودند که از بین آن ها 207 زن متأهل با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه کیفیت زناشویی (qmi)، پرسشنامه سبک های دلبستگی عاشقانه (bsq)، پرسشنامه صمیمیت ارتباطی (pair)، مقیاس درجه بندی رفتار محبت جسمی (pabrs)، پرسشنامه آگاهی از تمرکز (maas) و پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدید نظر شده بودند. این پرسشنامه ها از پایایی بالایی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار spss-21 انجام گرفت. برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش همبستگی ساده و رگرسیون تعدیل گر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و کیفیت زناشویی رابطه مثبت و بین سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی رابطه منفی وجود دارد. همچنین بررسی نتایج رگرسیون تعدیل گر نشان داد که صمیمیت جنسی، محبت جسمی و ذهن آگاهی رابطه سبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی را تعدیل می کند، اما تعارض زناشویی رابطه بین سبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی را تعدیل نمی کند.