در پی گسترش توسعه های به بیرون شهر، بافت های روستایی که به ناچار وارد محدوده های شهری شده اند نیز به دلیل عدم توانایی در انطباق با سرعت رشد شهر از این چرخه بازمانده و دچار فرسودگی می شوند. از سویی، وسعت روزافزون بافت های فرسوده در تهران، موضوع نوسازی آن ها را به یکی از مباحث با اهمیت در طراحی شهری تبدیل نموده است. پژوهش حاضر الگوی پیشنهادی مبتنی بر رشد هوشمند را برای مداخله در بافت فرسوده فرحزاد مورد بررسی قرار می دهد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی در بستری از مطالعات کتابخانه ای و نیز تکنیک دلفی برای استخراج متغیر ها و هم چنین نرم افزار spss برای تحلیل داده ها، بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که رشد هوشمند به عنوان رویکردی که علاوه بر جنبه کالبدی فضای شهری، نگران فرآیند های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است، می تواند در برنامه ریزی و طراحی بافت های فرسوده با در نظر گرفتن زمینه، راهکار های مناسبی را ارائه دهد.