نام پژوهشگر: متین رمضانی شهرستانی
متین رمضانی شهرستانی فاطمه احمدی آبکناری
در دهه ی اخیر تاثیر بکارگیری سیستم های نرم افزاری اطلاعات سلامت در مراکز خدمات درمانی در کاهش زمان پذیرش وترخیص و انتقال بیمار، زمان گزارش نویسی و درخواست های پاراکلینیکی، زمان اخذ جواب ها و مراجعه به اطلاعات قبلی پرونده، افزایش میزان دقت درج اطلاعات و درخواست ها، تسریع ارتباطات بین بخشی، افزایش میزان رضایت بیمار، ارائه خدمات بهتر، دریافت آمار و گزارشات روزانه، اطلاع از وضعیت درآمد و هزینه بیمارستان، تعدیل نیروها و ... به وضوح مشاهده شده است. با توجه به اهمیت و کاربرد وسیع این سیستم ها، پژوهش های صورت گرفته در ارزیابی فنی میزان تطابق این سیستم ها به عنوان یک کلیت واحد و یا ارزیابی مولفه های مستقل آن ها با معیارهای کیفی از دیدگاه مهندسی نرم افزار در داخل کشور کم بوده است.بدیهی است که موفقیت سیستم اطلاعات سلامت تا حد زیادی به برنامه ریزی خوب آن بستگی دارد. فرآیند برنامه ریزی می بایست موضوع ارزیابی، زمان ارزیابی، منابع مورد نیاز، مراحل نمونه گیری و حجم نمونه را شامل شود. هدف از ارزیابی معماری یک سیستم نرم افزاری تحلیل معماری جهت مشخص کردن پتانسیل ریسک ها و تصدیق کیفیت نیازمندیهای اشاره شده در طراحی می باشد. نقش این بحث اینست که رهنمودی را در رابطه با بکارگیری مناسب ترین روش برای فرآیند ارزیابی معماری پیشنهاد دهد.اینپایان نامه به بررسی کیفیت مولفه های سیستم های اطلاعات سلامت در حال استفاده در سطح بیمارستان ها و مراکز خدمات درمانی زیرنظر دانشگاه های علوم پزشکی از نظر میزان تطابق آن ها با معیارهای فنی کیفیت نرم افزار می پردازد. به این منظور با استفاده از پرسشنامه و مطالعه و تحلیل آماری بر نتایج بدست آمده، ده مولفه ی مستقل از پنج سیستم اطلاعات سلامت بررسی و نقاط قوت و ضعف آن ها بر حسب معیارهای کیفیت نرم افزار تفکیک و ارائه شده است. در روش مبتنی بر پرسشنامه با تهیه پرسشنامه هایی برای 10 مولفه با طیف لیکرت و برای 24 معیار کیفیتی که از ترکیب معیارهای استاندارد کیفیتی نرم افزار برای مولفه های انتخابی سیستم تهیه شده و برای 5 شرکت در 7 بیمارستان پخش و جمع آوری شد. در مجموع 710 پرسشنامه جمع آوری گردید.نتایج تحلیل نشان از عدم رضایت کاربران از پنج نرم افزار اطلاعات سلامت مورد بررسیداشته است. یافته های این پژوهش، عمده ترین دلایل نارضایتی کاربران را در موارد: عدم دسترسی به نیروی متخصص در فناوری در رفع مشکلات نرم افزاری کاربران، عدم توجه شرکت های تولید کننده به مستندسازی و تهیه آموزش های لازم در استفاده از مولفه های نرم افزاری، عدم آشنایی کاربران با قابلیت های نرم افزار، تغییر قوانین بهداشت و درمان و عدم تغییر نرم افزار در تطابق با آنریشه یابینموده است.