هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه یادگیری خودتنظیمی و هوش اجتماعی با شادکامی در دانش آموزان راهنمایی شهر سیرجان می باشد. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان راهنمایی شهر سیرجان به تعداد 850 نفر بوده؛ و از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شده است که تعداد 256 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های، یادگیری خودتنظیمی، هوش اجتماعی و شادکامی آکسفورد استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل و رگرسیون همزمان انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین یادگیری خودتنظیمی و هوش اجتماعی با شادکامی و ابعاد آن در دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین یادگیری خودتنظیمی و هوش اجتماعی شادکامی دانش آموزان را پیش بینی می کنند. کلید واژه ها: یادگیری خودتنظیمی، هوش اجتماعی، شادکامی