چکیده عنوان این پژوهش آسیب شناسی برنامه های تلویزیونی با موضوع هنرهای تجسمی با مطالعه موردی برنامه های شبکه چهار سیما از دهه ی هشتاد(برنامه ی منشور) بود و هدف از این پژوهش آن بوده است که آسیب شناسی برنامه های تلویزیونی را با موضوع هنرهای تجسمی انجام دهد و در کنار تحلیل و ارزیابی برنامه های تولید شده خلاء و کمبودهای این حوزه را شناسایی و نتایجی که به بارخواهد آورد را بسنجد. همچنین به ضرورت های جامعه نسبت به آموزش هنرهای تجسمی در رسانه ی تلویزیون بپردازد. روش انجام این پژوهش به این صورت بوده که در مرحله ی اول با فیش برداری و جمع آوری داده ها و تجزیه تحلیل فیش ها ویافته ها،و در مرحله بعد نتیجه گیری از آنها به دو روش علّی و توصیفی در تحلیل داده ها استفاده –شده است. یافته های تحقیق بر سه محور ساختار رسانه ای، ساختار محتوایی و ساختار تکنیکی و فرمی استوار است و با تجزیه و تحلیل برنامه های تلویزیون (برنامه ی منشور) با مدل کیت سلبی و رانکاودری و با توجه به سه محور رسانه ای، تکنیکی و محتوایی مذکور مشخص شد که قرارگرفتن اکثر برنامه های حوزه ی هنرهای تجسمی در طبقه ج و د سبب شده تا با صرفه جویی در اعتبارات این برنامه هاو کاهش هزینه ها از ساختار روایت نمایشی که تاثیرگذارتر بوده استفاده نشود. و همچنین عدم استفاده از مشاوره ی مناسب کارشناسان در ساختار تکنیکی و زیبایی شناسی در ساخت برنامه ها و همچنین مدت زمان کوتاه این برنامه هاو قرارگیری نامناسب در کنداکتور پخش که از دیدگاه-های رسانه ای ناشی می شود سبب شده که برنامه ساز به اهداف برنامه های تلویزیونی که تغییر رفتار در فرد و جامعه بود، نرسد. کلیدواژه ها: آسیب شناسی، برنامه های تلویزیونی، هنرهای تجسمی، شبکه چهار سیما