پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین روش تدریس معلمان با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره اول دبیرستان های دخترانه شهر تبریز در درس ریاضی بر اساس سیستم تجزیه و تحلیل تعاملی فلندرز صورت گرفت. پژوهش به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دبیران ریاضی دوره اول دبیرستانهای دخترانه نواحی پنجگانه شهر تبریز و تمامی دانش آموزان دوره اول دبیرستانهای دخترانه شهر تبریز در سال 94-93 بودند. نمونه آماری این تحقیق،30 نفر از دبیران ریاضی دوره اول دبیرستانهای دخترانه شهر تبریز بودند که تعداد 800 نفر از دانش آموزان آنان انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه انگیزش محقق ساخته، نمرات نوبت اول ریاضی دانش آموزان برای سنجش میزان پیشرفت تحصیلی و روش کدبرداری فلندرز بود. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته های به دست آمده از تحقیق نشان داد که بین روش تدریس مستقیم معلمان بر مبنای شاخص های فلندرز با انگیزش دانش آموزان، رابطه مستقیم وجود دارد. اما بین روش تدریس مستقیم و روش تدریس غیرمستقیم معلمان بر مبنای شاخص های فلندرز با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، رابطه معنی داری وجود ندارد. با توجه به نتایج پژوهشی حاصل از رگرسیون گام به گام (stepwise)، از بین عوامل دهگانه فلندرز، عامل ششم (ارائه دستورات رفتاری)، عامل هفتم (انتقاد شدید و توجیه آمرانه)، عامل هشتم (پاسخ دانش آموز)، عامل نهم(سوال دانش آموز) و عامل دهم(سکوت و ابهام)، انگیزش دانش آموزان در درس ریاضی را تبیین می کنند. اما از بین عوامل دهگانه فلندرز فقط عامل ششم (ارائه دستورات رفتاری)، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره اول دبیرستان در درس ریاضی را تبیین می کند.