سیاست خارجی به عنوان عرص? تعامل دولت ها با جهان خارج برای کشورها اهمیت ویژه ای دارد. تاکنون تلاش های فکری بسیاری برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است. اما با توجه به غالب بودن جریان ها و نظریات خردگرا و اثبات گرا بر روابط بین الملل، نظریه مسلط و به کار گرفته شده برای تحلیل و تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز به طبع واقع گرایی بوده است. هدف این نوشتار تحلیل سیاست خارجی دولت محمود احمدی نژاد بر اساس نظریه انتقادی روابط بین الملل می باشد. چه این که به نظر می رسد سیاست خارجی محمود احمدی نژاد با دولت های پیش و پس از خود متفاوت است. شاید بتوان براساس نظریه انتقادی روابط بین الملل تحلیلی دقیق تر و عینی تر از سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران محمود احمدی نژاد ارائه داد. بر همین اساس پرسش اصلی پژوهش حاضر بدین قرار است: بر اساس نظریه انتقادی روابط بین الملل، سیاست خارجی دولت محمود احمدی-نژاد را چگونه می توان تجزیه و تحلیل کرد؟ مفروض پژوهش پیش رو این است که نظری? انتقادی روابط بین الملل، دارای توانایی و قابلیت بسیار برای تحلیل سیاست خارجی دولت محمود احمدی نژاد است. به نظر می رسد سیاست خارجی دولت احمدی نژاد، همانند نظریه انتقادی روابط بین الملل، ساختار ناعادلانه و هژمونیک نظام بین الملل را مورد انتقاد قرار می دهد. از این رو می-توان گفت در وجه سلبی (چه چیزی نباید باشد) سیاست خارجی دولت احمدی نژاد با نظریه انتقادی روابط بین الملل منطبق است. در مقابل نظریه انتقادی درصدد بازسازی نظام بین الملل بر مبنای عقلانیت مدرن است اما به نظر می رسد هدف دولت احمدی نژاد بازسازی نظام بین الملل بر مبنای علایق و منافع کشورهای جهان سومی به صورت عام و کشورهای اسلامی به ویژه شیعی به صورت خاص است. این پژوهش از نوع توصیفی / تحلیلی است که به صورت «انطباق نظریه با مورد» و «آزمون نظریه با مورد» به مرحله اجرا درآمده است.