انگیختارهای نگارشی میتوانند به عنوان تمهیدات حمایتی، از طریق برانگیختن افکاردانشجویان وتامین حالت گفتمانی برای نویسنده، در انجام تکالیف جدید نگارشی و ارایه ی بهترین نوشته در مورد موضوع به آنها کمک کنند. نظر به اینکه نگارش نوشته های استدلالی یکی از سبک های با اهمیت نگارش علمی است، این پایان نامه با هدف بررسی تاثیر گونه های انگیختار نگارشی بر شیوه پرداخت نوشته های استدلالی انجام شد. سی نفر مرد و زن دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته های آموزش و ادبیات انگلیسی دانشگاه شهید چمران در سه جلسه آزمون متوالی این تحقیق شرکت کردند. در هر جلسه از آزمون، دانشجویان به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول یک انگیختار نگارشی در اختیارشان قرار گرفت و گروه دوم هیچ گونه انگیختاری در اختیار نداشتند. پس از آن، جهت یافتن تأثیر احتمالی انگیختارهای نگارشی بر نمرات و کیفیت نوشته های استدلالی، مجموع 90 انشای دانشجویان ارزیابی و بررسی شد.. از سوی دیگر، رابطه بین نمرات دانشجویان و نحوه ی آرایش نوشته های استدلالی آنها بر اساس مدل اصلاح شده ی ساختار استدلالی تولمین (1958) نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که انگیختارهای نگارشی هیچ گونه تاثیر قابل توجهی بر نمرات دانشجویان و کیفیت استدلال آنها نداشتند. در عین حال، در خصوص شش مولفه مدل تولمین، رابطه ای مثبت و آشکاری بین نمرات بدست آمده گروه ها و بسامد مولفه ها یافت شد. بر خلاف پیش نگری محققان از عملکرد محرک انگیختارهای نگارشی، یافته های این پژوهش بر این امر دلالت داشت که در دانشگاه شهید چمران ، وجود انگیختارهای نگارشی منجر به بهبود کیفیت نوشته ها و بنابراین دگرگونی در ساختار استدلالی آن نشده است. از این روست که انجام پژوهش های بیشتری برای شناسایی ویژگی هایی که ممکن است بر عملکرد نگارش و بهبود شیوه استدلال تاثیر گذار باشند، ضرورت پیدا می کند.