این پژوهش با هدف بررسی وضعیت مهارت آموزی در مرکز آموزش علمی-کاربردی جهاد دانشگاهی شهر اهواز انجام شده است. روش پژوهش، روش تحقیق آمیخته (اکتشافی) است. داده های پژوهش با استفاده از دو روش کمّی (پرسشنامه محقق ساخته) و تحلیل محتوای کیفی (مصاحبه) جمع آوری گردید. مشارکت کنندگان این پژوهش را کلیه کارکنان، استادان و دانشجویان مرکز علمی-کاربردی جهاد دانشگاهی شهر اهواز تشکیل می دهند که در مجموع 260 نفر نمونه را تشکیل دادند (240 نفر برای پاسخگویی به پرسشنامه و 20 نفر برای انجام مصاحبه). یافته های پژوهش حاکی از آن بود که مهمترین نیازهای مهارتی دانشجویان به ترتیب مهارت های شناختی، حرفه ای (فنی)، کارآفرینی، مدیریتی و ارتباطی و اجتماعی است. یافته ها همچنین نشان داد، آموزش های ارائه در مرکز نتوانسته است نیازهای مهارتی دانشجویان را برآورده سازد. درواقع، آموزش های ارائه شده در مرکز نتوانسته آن چنان که باید و شاید بر سرمایه انسانی تأثیر مثبت و سودمندی داشته باشد و پاسخگوی طرفداران رویکرد ابزاری باشد. مصاحبه ها حاکی از دو جنبه موافق و مخالف در خصوص همخوانی آموزش های ارائه شده در مرکز با اهداف دانشگاه جامع علمی-کاربردی بودند. در نهایت با مقایسه نظرات موافق و مخالف و با توجه به نتایج حاصل از پرسشنامه دوم، ناهمخوانی آموزش های ارائه شده در مرکز با اهداف دانشگاه جامع علمی-کاربردی پذیرفته شد. عوامل متعددی نیز به عنوان عوامل تسهیل کننده مهارت آموزی در مرکز شناسایی شدند که عبارتند از: استفاده از روش های نوین تدریس، امکانات و تجهیزات مکفی، برنامه درسی بومی، محتوا و سرفصل های کاربردی، پذیرش کمتر دانشجویان، سطح علمی مطلوب دانشجویان، توانمندی تخصصی استادان، هدفمندی دانشجویان از ورود به مرکز، رغبت و انگیزه دانشجویان و وضعیت اشتغال. موانع مهارت آموزی در مرکز نیز به سه مقوله؛ موانع فردی، سازمانی و فراسازمانی دسته بندی شدند. مدرک گرایی، کمبود امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی، غلبه روش تدریس نظری بر تدریس عملی استادان، کاربردی نبودن آموزش ها، عدم انگیزه علاقه و پشتکار دانشجویان و... به عنوان نمونه هایی از موانع مهارت آموزی در این مرکز شناسایی شد.