پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با میزان فردگرایی در بین جوانان شهر خلخال انجام شده است. چارچوب نظری و مدل تحلیلی با استفاده از نظریه نظریه پردازانی همچون امیل دورکیم، کلاس اوفه، آنتونی گیدنز و... ارائه شد. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شد از اعتبار صوری استفاده گردید و قابلیت اعتماد نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ که برای متغیر وابسته 71/0 و متغیر های مستقل به طور میانگین 76/0 به دست آمد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه جوانان 16 تا 24 ساله شهر خلخال است که براساس آخرین آمار تعدادشان 22636 نفر برآورد شده است که تعداد 379 نفر با استفاده از روش نمونهگیری ترکیبی (خوشهای چند مرحلهای و سهمیه ای) به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از دو شیوه آمار توصیفی و استنباطی و با بهره گیری از نرم افزار spss، پس از تهیه جدول ماتریس، اطلاعات در قالب جداول یک بعدی و دوبعدی تنظیم شد. یافته های پژوهش نشانگر این بودند که بین متغیرهای مستقل میزان دینداری، میزان مشارکت اجتماعی، احساس آنومی، اعتماد اجتماعی و پایگاه اجتماعی و اقتصادی جوانان با متغیر وابسته میزان فردگرایی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای جنسیت و وضعیت تأهل با میزان فردگرایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.