در این پایان نامه یک سیستم دو رده ای زنجیره تأمین «تأمین کننده- تولیدکننده» بررسی شده است. نرخ تولید در هر دو رده محدود است. همچنین فرض شده است که بین ارسال دسته از رده ی اول تا رسیدن آن به رده ی دوم تأخیر وجود دارد. همچنین این امکان در نظر گرفته شده است که اندازه ی دسته ی تولیدی تولید کننده (رده دوم) چند برابر اندازه دسته ی تولیدی تأمین کننده (رده اول) باشد و تولیدکننده بتواند در هر سیکل تولیدی خود چند بار (در چند محموله) از تأمین کننده کالا (مواد اولیه) دریافت کند و کمبود نیز مجاز نیست، به همین منظور در مفروضات مسئله، نرخ تولید تأمین کننده بیشتر از نرخ تولید تولیدکننده در نظر گرفته شده است. تعامل و برنامه ریزی یک برنامه ی موجودی و تولید مشترک در بین اجزای یک زنجیره تامین می تواند باعث افزایش سطح خدمات و افزایش رضایت مشتری و به تبع آن افزایش سود اجزاء در بلندمدت گردد. بر این اساس، هدف، تعیین اندازه سفارش اقتصادی در هر رده به گونه ای است که هزینه ی کل سیستم کمینه گردد. مسئله مذکور توسط رویکرد هزینه ی متوسط و رویکرد ارزش خالص فعلی با تقریب و بدون تقریب (با درنظرگیری ارزش زمانی پول) مورد بررسی قرارگرفته است.