شورای امنیت که از ارکان اصلی سازمان ملل متحد میباشد ، بار گران و خطیر حفظ صلح و امنیت بین المللی را به دوش میکشد.از اینرو آنچه از عملکرد این رکن انتظار میرود انست که همانا با الهام از فلسفه وجودی اش تضمینی برای استقرار آرامش، ثبات امنیت و مهار بحران در سطح منطقه و بین الملل باشد که در این مسیر به تبع از ساز و کارهای مجاز خود بهره خواهد جست .پس از پایان جنگ سرد و فرجام نظام دوقطبی ضرورت تجدید نظر در ساختار شورای امنیت به عنوان یک نیاز اساسی در پیشبرد اهداف مختلف بین المللی موضوعیت و محوریت یافت. عملکرد شورا پس از جنگ سرد همچنان متاثر از فضای رقابتی سیاسی بین قطبهای بزرگ ادامه یافت تا جاییکه به نوعی عملکرد فرا قطعنامه ای و جناحی شورای امنیت در مواجهه با بحرانهای بین المللی که ناشی از تاثیر و نفوذ قدرتهای بزرگ و رقابت بین آنها بوده است شاید به نحوی این ضرورت در اصلاح ساختار شورای امنیت را قوت بخشید.