جنگ ایران و عراق در 31/06/1359، با حمله عراق به ایران آغار شد، در طول هشت سالی که جنگ در جریان بود، بسیاری از کشورهای عربی از جمله کویت و عربستان به طور مستقیم یا غیر مستقیم حامی عراق بودند. با بروز وقایعی نظیر اشغال مسجدالحرام در یکم محرم سال 1400 ه.ق و متعاقب آن شورش هایی از سوی شیعیان این کشورها با تاثیر پذیری از انقلاب اسلامی ایران، سران این دو کشور، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان تهدید ی نابود کننده برای حکومت های خویش تلقی کردند. ضمن اینکه یکی از ابعاد مهم سیاست خارجی منطقه ای ایران در این مقطع، مخالفت با مواضع و گرایش های حاکمین عرب خلیج فارس از سیاست گذاری بین الملل شد. در این جنگ دو کشور کویت و عربستان با حمایت های مالی و نظامی خود از عراق در صدد به انزوا و به ناتوانی کشاندن ایران شدند. با پایان یافتن جنگ، ایران در دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی سیاست تنش زدایی را در پیش گرفت. محکومیت تجاوز عراق به کویت توسط ایران نمونه بارز این سیاست بود. و زمینه را برای تغییر رفتارهای سیاسی عربستان و کویت نسبت به ایران مهیا کرد.