یکی از مشکلات اصلی استفاده از پلیمرهای زیست تخریب ناپذیر باقی ماندن آن در چرخه زیستی پس از مصرف می باشد. توسعه پلاستیک های زیست تخریب پذیر راه حل خوبی برای حل این مشکل است. اختلاط پلیمر پلی لاکتیک اسید با پلیمرهای زیست تخریب ناپذیر می تواند یک روش کاربردی و اقتصادی برای اصلاح ویژگی های زیست تخریب پذیری پلیمرهای تجزیه ناپذیر باشد. در این پژوهش، زیست تخریب پذیری فیلم های آمیخته از پلی اتیلن با چگالی بالا (hdpe) و پرک ظروف پلاستیکی پلی-لاکتیک اسید (r-pla) با درصدهای مختلف جزء r-pla از 0 تا 50 درصد، شامل: 0، 5، 10، 20، 30، 40 و50 درصد جزء r-pla مورد مطالعه قرار گرفته است. زیست تخریب پذیری در خاک، خواص مکانیکی، خواص حرارتی (گرماسنجی پویشی تفاضلی)، چگالی و ریخت شناسی فیلم های آمیخته، ارزیابی گردید. رفتار منحنی های نیرو-ازدیاد طول آمیخته های دارای مقادیر کمتر از %30 r-pla، تقریباً شبیه به hdpe خالص بود، درحالیکه برای سایر نمونه ها، رفتار یاد شده، کاملا تغییر یافت. همچنین نیروی پارگی و ازدیاد طول تا نقطه تسلیم فیلم های دارای %20 تا %50 r-pla، پس از 60 روز از آزمون زیست تخریب پذیری در خاک، بطور چشمگیری کاهش می یابد. مطالعه ریخت شناسی فیلم های آمیخته نیز نشان داد که با افزایش زمان باقیماندن زیر خاک و مقدار جزء r-pla در آمیخته، میزان تخریب (خلل و فرج و شیارهای عمیق) در سطح نمونه ها افزایش می یابد که در فیلم های با مقادیر بیشتر از %20 جزء r-pla، این تغییرات قابل توجه بود. نمودارهای گرماسنجی پویشی تفاضلی نیز نشان داد با گذشت زمان زیست تخریب پذیری، قله های مربوط به دمای انتقال شیشه ای و آنتالپی تبلور حین گرمایش حذف گردید. همچنین میزان کاهش بلورینگی جزء r-pla در ساختار آمیخته ها، پس از آزمون زیست تخریب پذیری، نتایج قبل را تایید کرد.