این آزمایش به منظور بررسی اثرات اسید اوریک خون بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی انجام شد. برای این منظور از طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در هر تکرار استفاده شد. تیمارها شامل گروه شاهد و جیره های حاوی 35/0 و 70/0 درصد اوره و نیز 29/1 و 58/2 درصد دی-آمونیوم سیترات از سن 24 روزگی به جوجه ها تغذیه شدند. در طول دوره آزمایش افزایش وزن، میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در سن 27 و 41 روزگی 2 پرنده از هر تکرار به طورتصادفی انتخاب و نمونه خون از ورید بال برای اندازه گیری غلظت اسید اوریک و مالون دی آلدئید سرم خون گرفته شد. در آخر دوره، 2 پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و برای بررسی صفات لاشه کشتار شدند. نتایج نشان داد که در 41-36 روزگی تیمارهای حاوی اوره سبب کاهش معنی دار افزایش وزن روزانه نسبت به سایر تیمارها شد. در این دوره بهترین ضریب تبدیل خوراک مربوط به تیمار حاوی 58/2 درصد دی آمونیوم سیترات بود که با تیمار حاوی70/0 درصد اوره تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0>p). میزان اسید اوریک سرم در سنین 27 و 41 روزگی در تیمار حاوی 70/0 درصد اوره به طور معنی داری بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0>p). هم چنین میزان مالون دی آلدئید سرم در تیمار حاوی 70/0 درصد اوره در 41 روزگی به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>p). این مطالعه نشان داد که افزایش غلظت اسید اوریک پلاسما از طریق افزودن اوره یا دی آمونیوم سیترات به جیره جوجه های گوشتی می تواند از طریق کاهش مالون دی آلدئید باعث کاهش اثرات نامطلوب تنش گرمایی شود.