کوچ عشایر همواره یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری ایران به شمار می رود که اگر مورد توجه قرار گیرد می تواند سهم عمده ای از درآمد گردشگری را عاید کشور کند. کوچ نشینی در ایران دارای سابقه بسیار طولانی است و این شیوه از زندگی در ایران از قدیم ایام وجود داشته و تا حدود زیادی اصالت خود را حفظ کرده است. بررسی تاثیر شیوه های مشارکت عشایر کوچ نشین در موفقیت گردشگری می تواند اهمیت زیادی در هدایت و ساماندهی عشایر کوچ نشین داشته باشد. مشارکت عشایر در روستاها و حومه ایران دارای ابعاد گوناگونی است که می توان برای نیل به این هدف با تقویت مشارکت و بکارگیری توانایی های عشایر در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی عملکردی و ادراکی و روانی، جامعه عشایر را ارتقاء داده و عشایر با داشتن این احساس که در محیط زندگی خوی، نقش دارند یک رابطه احساسی عمیق با محیط و گردشگر برقرار کرده و این مسئله می تواند انگیزه خوبی برای جذب و توسعه گردشگر قرار گیرد. تحقیق حاضر به روش توصیفی ـ کاربردی می باشد که با استفاده از مشاهدات میدانی و تکمیل پرسشنامه تدوین شده است و هدف اصلی در این پژوهش، بررسی میزان تمایل کوچ نشینان به مشارکت در فعالیتهای گردشگری عشایر در میان طایفه موری ایل بختیاری حومه شهرستان مسجد سلیمان واقع در استان خوزستان می باشد. واژگان کلیدی: کوچ نشینان ـ فعالیتهای گردشگری ـ طایفه موری ایل بختیاری ـ مشارکت اجتماعی ـ مشارکت اقتصادی ـ مشارکت فرهنگی