چکیده بافت های فرسوده شهری و به طبع آن محلات فرسوده پدیده ای چند وجهی و میان بخشی بوده و دارای ابعاد قوی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی، اجرائی و فنی هستند. این محلات از یکسو دارای ریشه های سکونتی بوده و واجد ارزش های غنی معماری و شهرسازی می باشند. در عین حال به جهت عدم تطابق با زندگی امروزه شهری، با آنها فاصله گرفته و دارای مشکلات گسترده زیرساختی و روبنائی می باشند. شهروندان این بافت ها جزء محروم ترین مردم بوده و در راستای تحقق و توسعه عدالت اجتماعی ازجمله مستحق ترین مردم می باشند. بنابراین ارزیابی و تحلیل استراتژیک این بافت ها در راستای رسیدن به شهر و محله ای سالم از ضروریات محسوب می شود.