سازمانها دریافته اند که حضور در بازارهای جهانی نیازمند کسب و حفظ استراتژی شایستگی های اصلی (مهارت و دانش تخصصی که موجب ایجاد مزایای رقابتی برای سازمان می شود) می باشد. در این راستا برون سپاری به عنوان یک تصمیم راهبردی و حساس، با توسعه سازمان و ارتقا بهره وری در قالب کوچک سازی، موجب گسترش توانایی سازمان ها و دستیابی به راهبرد شایستگی های اصلی در محیط کسب و کار جهانی شده است. برون سپاری عبارت است از عملیات واگذاری برخی فعالیتهای داخلی یک سازمان به تامین کننده آن در بیرون از سازمان در قالب یک قرارداد بلند مدت. برون سپاری با کوچک سازی و چابک کردن سازمان، کاهش و کنترل هزینه ها، دسترسی به منابع غیرداخلی، تقسیم ریسک و مدیریت وظایف مشکل و گاهی امکان ناپذیر سبب بهبود عملکرد شرکت ها و سازمان ها می شود. سازمانهای امروزی به سوی «شبکه محور شدن» یا به بیانی رفتار در قالب «هسته کوچک-شبکه بزرگ» حرکت می کنند. بدین ترتیب سازمانها با تمرکز بر قابلیت های هسته ای و کوچک سازی، فعالیتهای محدودی را برای انجام کار خود بر می گزینند و مابقی فعالیتهای خود را به تامین کنندگان خارج از سازمان واگذار می کنند. این مقاله به بررسی موضوع برون سپاری، تعریف و بیان زیرساختهای موثر بر آن می پرازد. همچنین مزایا و مشکلات برون سپاری بررسی شده و در انتها چارچوبی جهت برون سپاری خدمات ارایه می شود. این مدل بر مشخصه های خدمت تاکید داشته و در ضمن سادگی نگاهی فراگیر به موضوع دارد.