هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین طول ساعات رانندگی با انحناهای ستون فقرات در رانندگان تاکسی درون شهری فعال و غیرفعال است. روش شناسی پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی،که به ارزیابی انحناهای ستون فقرات در رانندگان تاکسی درون شهری فعال و غیرفعال شهر شیراز پرداخته است. جامعه پژوهش رانندگان تاکسی درون شهری شهر شیراز است که بیش از دوسال سابقه کاری داشته اند. یافته ها: یافته های این تحقیق بیان کننده این است که ساعات رانندگی کوتاه مدت و غیر فعال بودن با انحناهای گردن ، پشت و کمر ارتباط معنی داری دارد. اما ساعات رانندگی کوتاه مدت و فعال بودن با انحناهای گردن ، پشت و کمر ارتباط معنی داری ندارد. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد کاهش زمان کاری و انجام فعالیت ورزشی باعث بهبود ارتباط با انحناهای گردن، پشت و کمر می شود. واژه های کلیدی : ساعات رانندگی، انحنای گردن، انحنای پشت، انحنای کمر، رانندگان تاکسی فعال، رانندگان تاکسی غیرفعال