پایان نام? حاضر تحت عنوان «معصیت، مصادیق و راه های جبران آن در قرآن و روایات» در پنج فصل تنظیم شده است. حاصل مطلب آنکه در معنای اصطلاحی و کاربرد قرآنی، معصیت عبارت است از هر گونه کاری که برخلاف فرمان الهی بوده و به عزت و کرامت انسان ضربه وارد کند و او را از مقام بالا، به پایین ترین مقام حتی پست ترین مقام می کشاند. در منشأ ارتکاب معاصی حداقل به سه عامل اصلی می رسیم که آن سه عامل عبارت اند از: 1. جهل و نادانی، 2. غفلت از یاد خدا، مرگ، قیامت و ثواب و عقاب اخروی، 3. پیروی از هوا و هوس، که همان نفس اماره یا شیطانی می باشد. عوامل ارتکاب معاصی بسیار است که از آن جمله دین گریزی، نادانی، دوستان ناصالح، دنیادوستی و… می باشد. معصیت آثار و پیامدهای بسیار دارد که به یقین ویرانگری آن در تمام ابعاد بی نظیر است؛ از جمله به: محرومیت از نماز شب، دوری از رحمت الهی، عدم استجابت دعا، قساوت قلب و… منجر می شود؛ و از سویی دیگر، آثار دوری از معصیت عبارت اند از: هدایت، کسب روزی، نجات از دوزخ و…. برخی از مهم ترین راه های دوری از معاصی در متون اسلامی، باور به حضور خداوند، یاد خدا، معادباوری، ایمان به عرض? اعمال به پیشوایان دین، توبه و… که عواملی موثر در بازگشت از معصیت هستند و می توانند جبرانگر مقام انسان از افتادن به وادی ضلالت و گمراهی بوده و با توبه و بازگشت واقعی به سوی خدا انسان را به مقام انسانیت بلکه بالاتر از آن به مقام عبودیت خداوند برسانند.