در موارد ورود خسارت به زیان دیده، گاه به مواردی بر خورد می نماییم که حالات و وضعیت خاص زیاندیده بر ایجاد زیان تاثیر می گذارد، به عبارت دیگر بخشی از ضرر وارده به زیاندیده در نتیج? فعل یا ترک فعل وی یا در نتیج? حالات و وضعیت های خاص فیزیکی، جسمانی، روحی و عاطفی یا اقتصادی و اجتماعی وی می باشد. در این موارد این پرسش مطرح می شود که آیا عامل زیان می تواند برای کاهش بار مسئولیت خود به این حالات و وضعیت ها استناد نماید و درصورت مثبت بودن پاسخ تحت چه شرایطی این کار امکان پذیر است؟ در پاسخ دادن به این سوالات باید بین موقعیتی که ضرر ناشی از عمل زیاندیده است با زمانی که حالت و وضعیت خاص جسمانی یا غیر جسمانی وی سبب ورود خسارت می شود یا خسارت وارده را افزایش می دهد، تفاوت گذاشت. در حالت نخست، این عمل می تواند، از یک سو به صورت فعل و یا ترک فعل نمایان شود و از سوی دیگر، می تواند با تقصیر زیان دیده و یا بدون تقصیر وی همراه باشد. حالت زیان دیده نیز می تواند، مسبوق به تقصیر زیان دیده و یا فقدان چنین تقصیری باشد. این امر می تواند بر حالت های جسمانی، روحی و وضعیت اجتماعی و اقتصادی زیان دیده مشتمل باشد. در این میان، مسلماً معیارهایی چون تقصیر، عمد، علم و آگاهی به وضعیت و حالت خاص زیاندیده می تواند موثر واقع شود، که ما در این تحقیق تلاش کرده ایم آنها را در ارتباط با موضوع، مورد مداقه و مطالعه قرار دهیم.