چکیده به منظور بررسی و مقایسه تأثیر روش های مختلف مدیریت علف های هرز بر زیست توده علف های هرز در باغات، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 10 تیمار در بهار و تابستان سال 1392 در باغ سیب سه ساله ای واقع در شهرستان مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: مالچ بقایای آفتابگردان به ضخامت 5 سانتی متر، مالچ بقایای جو به ضخامت 10 سانتی متر، علف کش عمومی گلایفوسیت (رانداپ) به میزان دو لیتر ماده موثره در هکتار در دو مرحله، تیمار وجین دستی در دو مرحله به فاصله یک ماه از یکدیگر، استفاده از شعله افکن در دو مرحله (مرحله اول یک ماه پس از شروع آزمایش و مرحله دوم به فاصله یک ماه پس از مرحله اول)، سولاریزاسیون با پوشش نایلونی تیره، سولاریزاسیون با پوشش پلاستیکی شفاف، دز کاهش یافته علف کش گلایفوسیت + مالچ آفتابگردان، دز کاهش یافته علف کش گلایفوسیت + مالچ بقایای جو و علاوه بر این ها یک تیمار شاهد عدم کنترل علف های هرز برای هر بلوک در نظر گرفته شد. به منظور ایجاد شرایط یکسان برای اعمال تیمارها، در شروع آزمایش علف های هرز موجود در زمین کف بر و جمع آوری گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها در پایان آزمایش نشان داد که تیمار سولاریزاسیون به وسیله نایلون تیره با میانگین زیست توده 5/6 گرم در مترمربع کمترین و تیمار سولاریزاسیون به وسیله نایلون روشن با میانگین زیست توده 5/738 گرم در مترمربع بیشترین زیست توده علف های هرز را در بین تیمارهای آزمایشی داشتند. کلیدواژه ها: سولاریزاسیون، شعله افکن، علف کش، علف های هرز، مالچ