در طراحی بسیاری از بناهای موجود عصر ما به عوض ملاحظه ی نیازهای روانشناختی کاربران، توجه به عملکردهای اندام واره ای و نیز پیکره بندی های بدیع در الویت قرار گرفت. این ضعف در بسیاری از فضاهای آموزشی در ایران نیز مشهود است. در حالیکه در چند دهه ی اخیر روانشناسی محیطی یافته های ارزشمندی را در زمینه تأثیر متقابل انسان و محیط در اختیار معماران و طراحان گذارده است. بر این اساس اعتقاد بر این است که صرف نظر از رفتارهای مربوط به یادگیری، شرایط فیزیکی محیط می تواند در بالفعل کردن استعدادهای بالقوه نوجوانان موثر باشد. از آنجایی که بنا دارای سه ساحت سر پناه، ساختمان و معماری است و معماری زبان و بیان معانی و مفاهیم و در بردارنده ی هویت و فرهنگ یک ملت و تمدن به شمار می رود، بنابراین برای تبیین این قضیه، پژوهشی در ارتباط با بناهای فرهنگی مورد استفاده ی نوجوانان در زمینه ی جغرافیا و فرهنگ انجام داده شد و در این رابطه چند عامل را که نقش محوری در پاسخگویی به انتظارات نوجوانان داشت مورد بررسی قرار گرفت که عبارتند از ویژگی های زیبایی شناختی، خوانایی و ارتباط بنای مورد نظر با فرهنگ و ارزش های جامعه. با توجه به این موارد در طراحی سعی شد تا محیطی منطبق با وجوه اشتراک نوجوانان و الگوهای رفتاری آنان طراحی گردد چنین محیطی علاوه بر فراهم آوردن شرایط آسایش به دلیل احراز ویژگیهای کیفی و ادراک آنها از سوی نوجوانان می تواند در تأمین نیازهای روان شناختی و ارتقاء ابعاد شخصیتی آنها موثر واقع گردد.