ترک خوردگی در سطح روکش جدید از ناتوانی روکش برای مقاومت کردن در مقابل تنش های کششی و برشی که توسط حرکت روسازی در نزدیک ترکهایی که از قبل در روسازی زیرین وجود دارد ناشی می گردد. این حرکت ها ناشی از بارگذاری و یا به خاطر انبساط و انقباض خاکهای بستر و یا انبساط و انقباض روسازی ناشی از تغییرات حرارت، و ترکیباتی از این پدیده ها می باشد. ترکهای موجود در سطح رویه به سرعت به روکش جدید منتقل خواهند شد. و مشکلات عدیده ای را به وجود می آورند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد. الف) کاهش ایمنی جاده ب) کاهش راحتی رانندگان ج) کاهش مقاومت ترک خوردگی د) نفوذ آب از طریق ترک به جسم راه در این تحقیق با استفاده از نرم افزار آباکوس ترک در روسازی آسفالتی برای بررسی مشخصات لایه ها همچنین تاثیر نوع وسیله نقلیه بر انتشار ترک مدل شده است. برای نزدیکی نتایج و در نظر گرفتن شرایط واقعی تر مدل سازی 3 بعدی با در نظر گیری 3 نوع وسیله سنگین مدل شده است. وسایل نقلیه مورد نظر عبارت بودند از سه محور 40 تن و تریلی 5 محور 18 چرخ و تریلی 5 محور 12 چرخ. و مدل به صورت یک راه با 6 لایه: بستر، بسترفشرده، اساس، زیر اساس، آسفالت قدیمی و روکش و به ترتیب با ضخامتهای 200، 15،20،20،10و 5 سانتیمتر ایجاد شده است. و از آنالیز خطی الاستیک با مدول الاستیسیته و ضریب پواسون معمول برای راههای کشور استفاده شده است. بدیهی است که با افزایش ضخامت روکش قدرت سازه ای و عمر روسازی افزایش می یابد، ولی ضخامت های زیاد از نظر اقتصادی و فنی بازده مناسبی ندارد که باید با توجه به شرایط به طراحی ضخامت اقدام کرد. نتایج تحقیق نشان میدهد با افزایش مدول الاستیسیته جابجایی ودر نتیجه ضریب شدت تنش تقریبا در تمام لایه ها کاهش می یابد و سرعت رشد ترک کاهش می یابد و با افزایش ضریب پواسون در لایه های روکش و آسفالت قدیمی نیز این اتفاق می افتد در حالیکه با افزایش آن در لایه های زیرین شاهد این اتفاق نبودیم و جابجایی لایه ها افزایش یافت. همچنین تحلیل نتایج نشان داد که آثار تخریب سه محور 40 تن بیشتر از دو وسیله دیگر و آثار تخریبی تریلی 18 چرخ بیشتر از تریلی 12 چرخ می باشد.