بیماری لمپی اسکین (lsd) یک بیماری حاد ویروسی ایجاد شده توسط ویروس کاپری پاکس در گاو می-باشد که با خسارت های اقتصادی زیادی همراه است. با توجه به همه گیری های اخیر بیماری در ایران و عدم وجود سابقه تحقیقات کافی در مورد یافته های آزمایشگاهی بیماری در دام های این منطقه، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی یافته های هماتولوژیک و پارامترهای بیوشیمیایی و ارتباط آن با نشانه های بالینی در دام های مبتلا به lsd انجام گرفت و از روش pcr جهت تأیید تشخیص بیماری در مبتلایان استفاده گردید. در این مطالعه، 60 رأس گاو و گوساله ی مبتلا به لمپی اسکین ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز و 20 رأس گاو به ظاهر سالم به عنوان گروه کنترل از نظر بالینی، خون شناسی و بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. از جمله علائم بالینی مشاهده شده در دام های بیمار می توان به ندول های پوستی، تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی، ادم، کاهش اشتها و کاهش شیرواری اشاره کرد. آلودگی به ویروس کاپری پاکس در تمام مبتلایان به روش pcr تأیید شد. در ارزیابی خون شناسی، میانگین تعداد لکوسیت ها، لنفوسیت ها، ائوزینوفیل ها، اریتروسیت ها، هموگلوبین، میانگین غلظت هموگلوبین سلولی(mchc) و پلاکت ها در دام های آلوده به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد پایین تر بود( p<0.05). البته میانگین حجم سلولی(mcv) در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد که بیانگر وقوع آنمی از نوع ماکروسیتیک هایپوکرومیک و جبران پذیر در دام های این گروه بود. در آزمایشات بیوشیمی مشخص گردید که سطح گلوکز، بیلیروبین تام و مستقیم و میزان فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز(ast) و کراتین فسفوکیناز(cpk) سرم در گروه آلوده نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری یافته است. همچنین کاهش معنی داری در میزان کراتینین ، آلبومین و آهن سرم در دام های مبتلا به لمپی اسکین مشاهده گردید. سایر پارامترهای بیوشیمیایی تغییر معنی داری را نشان نداد. در مجموع ابتلا به بیماری لمپی اسکین در گاو با کاهش کلی در تعداد سلول های رده های مختلف خونی (پان سایتوپنی) و تغییرات معنی دار در پروفایل بیوشیمیایی سرم همراه بوده است. این تغییرات را می توان با روند التهابی بیماری و آسیب های سیستمیک ایجاد شده در ارگان های مختلف از جمله کبد، عضلات و اختلالات متابولیکی مرتبط دانست. بررسی پروفایل خونی و بیوشیمیایی در دام های مبتلا به لمپی اسکین می تواند در مشخص تر شدن جنبه های مختلف پاتوژنز بیماری و نهایتاً در ارزیابی پیش آگهی و بهبود روش های کنترل و درمان موثر باشد.