قاب های با مهاربند جانبی واگرا سازه های بسیار مناسبی برای تحمل بارهای ناشی از زلزله هستند. در این قاب ها کلیه فعالیت های غیرالاستیک سازه در عضوی از قاب به نام تیرپیوند خلاصه شده و سایر اعضای قاب به صورت الاستیک باقی می مانند. در حال حاضر از روش طراحی براساس ظرفیت برای طراحی این نوع قاب ها استفاده می شود. اما مطالعات اخیر نشان داده است که در این روش تشکیل مفاصل در تیرهای پیوند به صورت یکنواخت در طبقات توزیع نمی شود که این موضوع باعث تمرکز فعالیت های غیرالاستیک اضافی در بعضی طبقات سازه می گردد. در این پایان نامه روش طراحی جدیدی که براساس مفاهیم انرژی و طراحی پلاستیک می باشد، معرفی شده است. روند طراحی در این روش با انتخاب مکانیزم تسلیم سازه آغاز می شود. برش پایه طراحی و توزیع نیروهای جانبی از طیف انرژی مربوط به سطح خطر داده شده ای که لازم است تا سازه را از حالت تسلیم به تغییر مکان هدف ببرد به دست می آید.