چکیده پژوهش حاضر که به طور مشخص به بررسی تأثیر فرم بر روایت در تصویرسازی نیمه دوم سده نوزدهم اروپا می پردازد، ابتدا بر ویژگی و ظرفیت های دو رسانه کلام و تصویر متمرکز می شود و عنصر روایت گری در هنرهای تصویری در طول تاریخ هنر مورد بررسی قرار داده می شود. سپس موضوع به برهه ای خاص در تاریخ هنر یعنی نیمه دوم قرن نوزدهم متمرکز می شود. از آنجا که تصویرگری رابطه مستقیم با ادبیات دارد ابتدا تحولات ادبیات در قرن نوزدهم وجریان عمده آن دوران، رئالیسم تحلیل می شود. برای روشن تر شدن مطلب، رئالیسم با دو جریان قبلی خود یعنی رمانتیسیسم و کلاسیسیسم مقایسه می شود. سپس به تأثیرات و تحولاتی که نگاه رئالیستی در هنر تصویرسازی و فرم آن ایجاد کرد پرداخته می شود. همچنین جریان عمده ادبی در اواخر قرن نوزدهم سمبولیسم و به تبع آن آرت نوو در گرافیک و تصویرسازی و تأثیر تفکر سمبولیک بر آن مورد توجه قرار می گیرد. در نهایت به تجزیه و تحلیل آثار تصویرسازی سه هنرمند در سه سبک متفاوت، اونوره دومیه، گوستاو دوره و اوبری بردزلی پرداخته می شود. از پژوهش حاضر چنین برآمد که تصویرسازی های رئالیستی به انسان و نمایش درونیات او به وسیله اغراق در فرم فیگور واستفاده از رسانه طراحی به مثابه ابزاری با صراحت بیان زیاد، توجه زیادی کرد. و این امر علیرغم حرفه ای شدن حوزه های مختلف هنری و تفکیک رشته ها در این دوره مجزا از تحولات فلسفی و ادبی در اروپای نیمه دوم قرن نوزدهم نبود هنرمندان آرت نوو نیز تحت تأثیر سمبولیسم به فرم های انتزاعی و تزئینی با سطوح تخت گرایش زیادی پیدا کردند. که زمینه ساز گرایش های مدرن بعدی شد. کلید واژه ها: آرت نوو، تصویرسازی، رئالیسم، روایت، سمبولیسم، فرم.