جوندگان از مخازن مهم بیماری در ایران محسوب می شوند و کانونهای مهم بیماریهای منتقله از طریق جوندگان در ایران تقریباً در تمامی شهرها و استانهای کشور پراکنده و مشاهده شده است. با توجه به گوناگونی اقلیمی گسترده در ایران و فراوانی گونه های مختلف جوندگان اهلی و وحشی در کشور، مطالعه مستمر آنها به منظور نظارت بر وضعیت جابجائی و تنوع جوندگان، پیشگیری و کنترل بیماریهای قابل انتقال توسط جوندگان از اهمیت ویژه برخوردار است. در بررسی حاضر 138 سر جونده در شهرستان سقز جهت تعیین آلودگی جمع آوری گردید. میزان آلودگی جوندگان به کرم های انگلی 85/5 5درصد بوده که از 118 جونده آلوده 5 عدد (4/23 درصد) آلوده به کاتنوتنیا پوسیلا، 6 عدد (5/08 درصد) آلوده به هیمنولیپس دیمینوتا، 8 عدد (6/78 درصد) آلوده به رودنتولیپس نانا، 5 عدد (2/54درصد) آلوده به نوزاد تنیا تنیه فورمیس، 28 عدد (23/73 درصد) آلوده به نیپوسترونژیلوس برازیلینسیس، 51 عدد (44/06درصد) آلوده به سیفاسیا اوبولاتا، 40 عدد (33/9 درصد) آلوده به آسپیکولریس تتراپترا، 13 عدد (11/01 درصد) آلوده به سیفاسیا مسوکریکتی، 14 عدد (11/86 درصد) آلوده به سیفاسیا موریس، 7 عدد (5/93 درصد) آلودگی به پروتوسپیرورا موریکولا بودند. در این مطالعه همزمان آلودگی تجربی با نوچه انگل لینگواتولا سراتا در خرگوش صورت گرفت یک عدد خرگوش آلوده به فرم بالغ انگل شد. کلمات کلیدی: انگل ، جونده، دستگاه گوارش و کرم