هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ورزش به عنوان یک عامل تأثیرگذار بر عملکرد کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار مرد و زن دانشگاه تبریز می باشد.این تحقیق توصیفی و به شکل میدانی اجرا شد.جامعه ی آماری تحقیق، کلیه ی کارکنان دانشگاه تبریزمی باشد که طبق آخرین آمار اعلام شدهدر سال 94تعدادکارمندان دانشگاه تبریز 892 نفر می باشد که 300نفربهطورمنظم در فعالیت های ورزشی سازمان دهی شده دانشگاه شرکت می کنند (افرادی که در طول هفته 3 جلسه 2 ساعته ورزش می کنند) و 592 نفر نیز ورزش نمی کنند. براساس فرمول نمونه گیری کوکران تعداد نمونه 268 نفر به دست آمد؛که جهت اطمینان تعداد 300 پرسشنامه پخش شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان که در پایان نامه شیخی پور (1391) روایی و پایایی آن تأیید شده است، استفاده شد. برای تحلیل داده های استنباطی و آزمون فرضیات تحقیق از آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنف و آزمون یومن ویتنی با استفاده از نرم افزارspss نسخه 21 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین نحوه انجام وظایف، انضباط شغلی، پایبندی به ارزش های اخلاقی و روابط بین فردی کارکنان مرد در گروه ورزشکار به طور معنی داری بیشتر از گروه غیرورزشکار می باشد. ولی در میان کارکنان زن ورزشکار و غیرورزشکار اختلاف معنی دار بین نحوه انجام وظایف، انضباط شغلی، نحوه برخوردباارباب رجوع، توسعه فردی، روابط بین فردی و رفتار سازمانی کارکنان مشاهده نشد ولی در بعد پایبندی به ارزش های اخلاقی میانگین نمره کارکنان زن ورزشکار به طور معنی دار بیشتر از غیرورزشکارمی باشد. نکته جالب توجه این بود که میانگین رفتار سازمانی کارکنان مرد در گروه ورزشکار به طور معنی داری کمتر از گروه غیر ورزشکار می باشد و در بعد توسعه فردی و نحوه برخوردباارباب رجوع تفاوت معنی دار مشاهده نشد. لذا پیشنهاد می شود با توجه به نتایج بهدست آمده مسئولین ورزش در دانشگاه تبریز به امر ورزش کارکنان توجه بیشتری نشان داده و زمان های مناسب تری را برای ورزش بانوان اختصاص دهند و نسبت به برگزاری برنامه های ورزش همگانی جهت ارتقای نشاط و شادابی کارکنان اقدام نمایند.