پژوهش حاضر به منظور کاربرد مدل های جبری و زمین آماری در پهنه بندی عمق آبهای زیرزمینی دشت تبریز در یک بازه زمانی 13 ساله ( 1380 تا 1392)، با استفاده از داده های 42حلقه چاه پیزومتری در سطح دشت تبریز به انجام رسیده است. مدل های مورد استفاده شامل، مدل idw و مجموعه روش های توابع شعاعی( rbf)، به عنوان نماینده روش های جبری و مدل کریجینگ به عنوان نماینده روش های زمین آماری می باشد. از اعتبار سنجی متقاطع، شاخص های خطای، میانگین انحراف خطا(mbe)، ریشه دوم میانگین مربع خطا(rmse)، جهت انتخاب روش مناسب و اعتبار سنجی مدل های مربوطه استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که برای پهنه بندی عمق آب زیرزمینی بصورت سالانه، ماهانه و فصلی روش کریجینگ در مقایسه با سایر روش-های میان یابی مورد بررسی دارای دقت بالایی است و با نقشه های کاربری اراضی منطقه شبکه آبراهه های منطقه، لیتولوژی، زمین شناسی و شیب محدوده مطالعاتی همخوانی بسیار بالایی دارد. بنابراین بهترین روش جهت پهنه بندی عمق آبهای زیرزمینی دشت تبریز محسوب می گردد.